Nierpatiënt met koortspiekje in coronatijd

Aanvankelijk had ik er praktisch niet veel ‘last’ van; ik was al aan huis gekluisterd door een vervelende peesontsteking en meer dan een korte wandeling met de hond zat er niet in. Mijn man haalde de boodschappen en mijn zoontje bleef al thuis van de peuterspeelzaal en gymles omdat hij erg verkouden was. De peuterspeelzaal en peutergym moesten de week erna pas hun deuren sluiten.

Peuter met koorts

En toen kreeg ons zoontje koorts. Hij is drie en was verder helemaal gezond, op die verkoudheid na. De volgende ochtend heb ik toch maar de huisarts gebeld. Een automatisch bandje verwees ons door naar thuisarts.nl. Daar staat dat je alleen bij aanhoudende koorts de huisarts moet bellen. Gelukkig was de koorts na één nachtje weg. En bleek het toch gewoon een bijverschijnsel van een hardnekkige verkoudheid.

Domino-effect

Alles leek weer rustig, totdat ik een ruime week later dezelfde hoest had met daarnaast hoofd- en spierpijn en ja, helaas ook koorts. Omdat ik een donornier heb moet ik bij koorts altijd even bellen met het ziekenhuis. Je immuunsysteem is tijdens koorts hard aan het werk om alles wat vreemd is (bijvoorbeeld bacteriën en virussen) je lichaam uit te werken. Maar omdat een donornier strikt genomen ook vreemd weefsel is en je immuunsysteem geen onderscheid maakt, kan koorts in het meest ernstige geval leiden tot afstoting. Daarnaast gaat koorts vaak gepaard met overmatig transpireren en is uitdroging een risico. Dus een check-up door een specialist is altijd noodzakelijk.

Mijn man belde het Radboudumc. Vervolgens werd ik op de Spoed Eisende Hulp verwacht.

Spannend op de SEH

Het valt nu niet mee in corona-tijd om op de SEH te belanden. Mijn man mocht niet mee door de klapdeuren voorbij de receptie. Ook hij heeft een klein hoestje, en ze nemen geen enkel risico. Vanaf de receptie ben ik door een verpleegkundige meegenomen naar een kamer op de SEH. In de wachtkamer wachten was nu geen optie vanwege het besmettingsgevaar.

De verpleegkundige droeg een lange blauwe schort, handschoenen, een haardoekje en een mondmasker en een veiligheidsbril. Het maakte wel indruk. Ineens voelde ik me zo banaal met mijn koortspiekje en verkoudheid… Dit is toch eigenlijk zorg die is voorbehouden aan de echt zieke patiënten?

Eerst werden er heel veel buisjes bloed en andere testjes afgenomen, die direct naar het laboratorium werden doorgestuurd. Mijn longen werden grondig nagekeken. Gelukkig waren die schoon. Wachten op de uitslagen duurt altijd een uurtje of anderhalf. Ik heb die tijd slapend doorgebracht, met een middeltje in mijn infuus dat de koorts deed afnemen.

(Het verhaal gaat onder de foto verder)

De uitslagen die dezelfde avond bekend waren, waren geen reden tot opname. Er was geen ernstige afwijking in de bloedwaarden, ondanks de virale infectie. Thuis was ik beter af om uit te zieken dan nu in het ziekenhuis, zei de dokter. Helemaal prima, ik was opgelucht dat ik thuis in eigen bed verder kon gaan slapen. De definitieve uitslagen van de testen volgen de volgende dag en mijn eigen nefroloog zal me hierover bellen.

Corona of toch niet?

Er was ook een coronatest afgenomen. Ik vertoonde immers enkele van de bekende symptomen. Ik hoopte dat het dezelfde verkoudheid als die van mijn zoontje was.

Gevoed door alle nieuwsberichten werden mijn zorgen om corona groter. Dan zou mijn man niet zelf boodschappen kunnen doen en zou ik voorlopig mijn moeder niet kunnen zien. Dan zou ik onderdeel zijn van het cijfertje voor het aantal besmettingen in onze woonplaats en provincie. Ik raakte nu toch wel een beetje in paniek. Enige geruststelling was dat de arts me niet ziek genoeg vond om me op te nemen, dus hoe erg kan het dan zijn? Gaat wel over toch..?

De dag erna ben ik nog ziek en heb ik weinig energie. De uitslagen komen de hele dag niet per telefoon of in ‘MijnRadboud’. Aan het einde van de dag bel ik zelf. Helaas, de uitslagen zijn nog niet allemaal binnen. Nog één nachtje slapen.

Verkoudheid ‘gone bad’

De dag erna stromen de resultaten van alle testen binnen in de MijnRadboud-app. En alle uitslagen zijn negatief! Wow, wat een last valt er van mijn schouders. Het is dus toch gewoon een ordinaire verkoudheid 'gone bad'.

Ik neem mezelf voor om even niet te veel updates op tv en internet te bekijken de komende dagen. Ik blijf netjes binnen, er komt even niemand over de vloer, ik houd even alles op afstand en ben even blij met wat ik hier thuis heb. Of eigenlijk... met wat ik niet heb.

Meer informatie over nierschade en het corona-virus leest u hier >

Behoort u ook tot een risicogroep? Lees dan meer op de website van Patiëntenfederatie Nederland >